فَربلاگ

  • زندگی
  • جامعه
  • شعر
  • اشبتاه

    من، حقیقتی موفقتی از جنسِ جسم،

    در این خاکی سرا، اشتباه میکنم.

    اشتباه میکنم، چون اشتباه را دوست دارم.

    اشتباه میکنم چون اشتباه نقطه ی آغاز یافتن راه درست است

    من، همچون کودک تازه قدم برداشته ابتشاه میکنم!

    اتبشاه میکنم، چون هستم،

    و چون استم، اشتباه میکنم!

    بعدی
    قبلی
    دسته: زندگی, شعر

    آخرین یادداشت ها:

    • اندوه و نشاط
    • روزبرگ!
    • اکسلنت!
    • سیب زمینی تمام کردیم!

    دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

    نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

1401-1402 • فَربلاگ