فَربلاگ

  • زندگی
  • جامعه
  • شعر
  • اندوه و نشاط

    میدانم، که برای دیدن بلند ترین قله، باید به آن صعود کرد. چرا که از هیچ فاصله ای قله را دیدن، فتح قله نیست!شاید هنوز هم دیر نشده باشد، تا آخرین صدای خورده شده را برون ریخت و فریاد زد، اندوه و نشاط را بر روی بلند ترین قله‌ای که میتوان دید‌‌.

    قبلی
    دسته: دسته‌بندی نشده

    آخرین یادداشت ها:

    • اندوه و نشاط
    • روزبرگ!
    • اکسلنت!
    • سیب زمینی تمام کردیم!

    دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

    نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

1401-1402 • فَربلاگ